Z zamkniętymi oczami. Jest pięknie

Felieton Grzegorza Żochowskiego.

W powieściach fantastycznych pojawia się czasami wizja społeczeństwa idealnego. Jego członkowie, zamieszkujący nad wyraz odległe globy, mają precyzyjnie podzielone zadania, które sumiennie i bez dyskusji wypełniają. Wszystko gra jak w zegarku z melodyjką. Zwykle okazuje się, że brakuje im drobiazgu: ludzkiego serca, emocji, szczypty szaleństwa lub innej charakterystycznej dla ludzi cechy, która akurat by się przydała.