Wielkopolska sięga po wolność. Paryż pomaga Poznaniowi

Styczeń 1919. Trwa powstanie wielkopolskie. Większość regionu zostaje wyzwolona. Niemcy szykują poważną ofensywę. Polska zwraca się o pomoc do Francji. Marszałek Foch powstrzymuje Niemców.

Osłabienie Niemiec klęską w wojnie i wybuchem rewolucji, a także polityczne emancypowanie się pozostałych ziem polskich, skłoniło w listopadzie 1918 r. działaczy narodowych w Wielkopolsce do działania. Korzystając z osłabienia władz w Berlinie zaczęli oni zakładać tajne początkowo komitety obywatelskie i wstępować do nowo utworzonej Straży Ludowej.

11 listopada w Poznaniu ujawnił się polski Centralny Komitet Obywatelski, przekształcony następnie w Naczelną Radę Ludową. Polakom udało się zastąpić niemieckiego nadburmistrza Poznania własnym kandydatem i wprowadzić przedstawicieli do Rady Żołnierskiej.

- Chodziło o utworzenie polskiej władzy, która zdublowałaby administrację niemiecką - mówi dr Marek Rezler, poznański historyk, badacz i popularyzator powstania wielkopolskiego, autor wydanej niedawno monografii „Powstanie wielkopolskie po stu latach”.

Kolejnym krokiem w stronę realizacji postulatów narodowych było przeprowadzenie wyborów do Sejmu Dzielnicowego. Zgodę na nie przedstawiciele Naczelnej Rady Ludowej wymusili na berlińskich politykach, grożąc wstrzymaniem dostaw żywności z Wielkopolski do głodujących Niemiec.

Głosowanie odbyło się 18 listopada. Wybrano 1399 delegatów. Sejm zebrał się 3 grudnia w Poznaniu i przyjął uchwałę o woli połączenia zaboru pruskiego z innymi ziemiami polskimi.