Pożar zabrał nam wszystko, nie oszczędził nawet krzyża

Krystyna Trzupek

Pożar strawił cały dach domu w Kisielówce, w którym mieszkało małżeństwo: pani Agata (40 l.) z mężem Franciszkiem, dwoma córeczkami: Ewelinką (10 l.) i Anią (8 l.) oraz babcią, panią Zofią (71 l.). Rodzina zbiera na budowę nowego domu, gdyż spalony budynek nie nadaje się zamieszkania.

Wśród okopconych, czarnych od sadzy ścian na stole leżą palmy wielkanocne. - Nowe trzeba było zrobić, bo wszystkie zeszłoroczne się spaliły - zaznacza Zofia Halota. - Teraz należy zrobić krzyżyki, poprzybijać na ścianach domu, żeby chroniły od ognia - tłumaczy.

Mimo tragedii 71-latka wierzy, że to właśnie Bóg wyprowadził ich cało z pożaru i uchronił od większego nieszczęścia.

Mroźny poranek

Pożar wybuchł 27 lutego nad ranem, przed godziną szóstą. Pan Franciszek jak zwykle wyszedł do codziennego obrządku w gospodarstwie. To on zauważył ogień na strychu. Na jego alarm pani Zofia, jego żona i dwie córeczki zerwały się z łóżek i wybiegły na zewnątrz w piżamach. Tego dnia mróz dochodził do minus 20 stopni, dopiero po kilku minutach pani Agata zauważyła, że stoi boso i że ma prawie odmrożone stopy.

11 zastępów straży pożarnej walczyło z ogniem i niską temperaturą, przez którą zamarzała woda. Żywioł strawił całe poddasze, uszkodził strop. Spaliły się ubrania, sprzęty i cały dobytek zgromadzony na strychu. Strażacy zabezpieczyli dom folią.

- Czarne od sadzy powały, zalane ściany, po których zwisały potężne bryły lodu, smród spalenizny, to był przerażający widok - rozkłada ręce pani Zofia.

W domu nie było wody, prądu. 71-latka znalazła schronienie u sąsiadki, córeczki pani Agaty Ewelinka i Ania zamieszkały u szwagra kobiety, 40-latka z mężem zostali natomiast w domu.