Michał Szpak: O marzeniach nie mówi się na głos, tylko się je spełnia

Marek Zaradniak

Z Michałem Szpakiem rozmawiamy o jego drodze do kariery, płycie „Dreamer”, związkach z Poznaniem i fascynacjach.

W poniedziałek wystąpisz w Auli UAM w ramach trasy „Dreamer Tour”. „Dreamer” to Twoja druga płyta. Mówi się, że pierwszą płytę nagrywa się po to, aby zaistnieć, drugą z rozpędu, a nad trzecią trzeba pomyśleć. Zgodzisz się z tym?

Michał Szpak: Trudno mi o tym mówić, bo to dopiero mój drugi krążek.

W takim razie czy nagrałeś go z rozpędu?

Niekoniecznie, bo od nagrania poprzedniej, pierwszej minęły trzy lata, więc ta płyta jest płytą przemyślaną. To moja kolejna płyta koncepcyjna. Była nagrywana w dość intensywnych okresach, bo byłem wtedy w trasie „Classical Tour”, ale myślę, że to nie była płyta z rozpędu.

Dziś jesteś uznanym, profesjonalnym wykonawcą. Jaka była Twoja droga na profesjonalną estradę?

Myślę, że była dość mocno wyboista i pełna różnych, czasami dziwnych sytuacji, ale na pewno na tej drodze nauczyłem się bardzo wielu rzeczy, a przede wszystkim konfrontacji i stawiania czoła wyzwaniom.

Co się działo, nim pojawił się ten Michał Szpak, którego dzisiaj zna cała Polska?

Był nastolatek, który miał własny rockowy zespół o nazwie Whiplash grający muzykę metalową. Potem był ogólnopolski konkurs „Wyśpiewaj Wilki”, gdzie scoverowałem „Dzień w dolinie mgieł”. Robert Gawliński wybrał mnie zwycięzcą tego konkursu. Pojawił się wtedy o mnie pierwszy artykuł na interia.pl i wszystko ruszyło do przodu.

Czy gdybyś nie wziął udziału w talent show „X-Factor” byłoby Ci trudniej?