Krzyż na drogę. Idźcie na Jasną Górę. W kierunku nieba

Katarzyna Piojda

Chwilowo niezmotoryzowana armia Pana Boga - tak sami siebie określają pielgrzymi. W tę sobotę pierwsze grupy z regionu ruszą w trasę do Częstochowy.

Obyczaje

- Jedni na urlopie opalają się nad morzem. Inni wspinają się po górach. My łączymy obie rzeczy: opalamy się, idąc na Jasną Górę - mówią pielgrzymi. Za chwilę ruszą na megadługi spacer.

Chodziłam na pielgrzymki w latach 80. Sześć razy - wspomina Agnieszka. - Spaliśmy w namiotach lub stodołach. Myliśmy się w chlewikach, ze świniami. Chodziłam z gitarą, śpiewałam. Kilka razy towarzyszyła nam milicja, a my śpiewaliśmy zakazane pieśni i wręczaliśmy milicjantom kwiaty. Trafiłam na fajnych księży. Nie wiem, jak potoczyły się ich losy, ale mam nadzieję, że zachowali tego ducha pielgrzymki sprzed 30 lat.

Patelnia z łyżką

Anna opowiada, że w 1990 roku poszła na pielgrzymkę. Pamięta każdy szczegół. - Toaletę w krzakach, mycie się wodą ze studni, rany na stopach, większość drogi w deszczu, cudownych ludzi w grupie, jedzenie wystawiane na stołach przy drodze. I to, jak porządkowi budzili nas waleniem metalową łyżką w patelnię.

Teraz, zamiast pobudki łyżką i patelnią, jest budzenie telefonem. Albo smartfonem. Bo czasy się zmieniły, ale duch pielgrzymek przetrwał.