Kevin musi być sam w domu, „boć to Gody szły, Pańskiego Dzieciątka święto”

W nocy czy też dopiero na odedniu mróz był znowu krzepko chycił, a że przyszedł po paru dniach miętkich i wilgnych mgieł, to obwalił drzewa sadzią jakby tymi szklanymi strużynami albo zasie puchem co najbielszym; słońce się nawet całkiem wyłupało(...), mróz brał na dzień, podnosił się jeszcze i przejmował taką skrzytwą, że dech zapierało.