Kariera towarzysza „Tomasza”. Posłuszny, bezbarwny i mierny

22 grudnia 1948 roku Bolesław Bierut zostaje przewodniczącym KC PZPR. Jednocześnie jest też prezydentem Polski. To szczytowy moment w karierze bezbarwnego i posłusznego Moskwie komunistycznego działacza.

Urodził się 18 kwietnia 1892 r. w wielodzietnej chłopskiej rodzinie mieszkającej na wsi pod Lublinem. Tak zaczynała się wiekszość życiorysów komunistycznych politruków; tylko ciąg dalszy był oryginalny. Rodzice chcieli, by kształcił się na księdza, ale nie było ich stać na opłacenie nauki w seminarium. Bolesław poszedł więc do szkoły powszechnej, ale wyleciał z niej za udział w strajku w 1905 r. (podobno rzucił kałamarzem w portret cara). Na tym skończyła się jego edukacja. Dalszą wiedzę zdobywał jako samouk i na rozmaitych kursach.