Działalność patriotyczna Ludwika Kubali seniora na Limanowszczyźnie

Tomasz Jacek Lis

Ludwik Kubala tak jak jego ojciec zajmował się zarządzaniem majątków innych osób. Ludwik Kubala osiadł w Łukowicy i działał wraz z innymi w spiskach przeciwko zaborcy.

Protoplasta galicyjskiej gałęzi rodu Kubalów, Józef przybył do Galicji najprawdopodobniej pod koniec XVIII wieku. Józef, choć wywodził się z rodziny krawców, postanowił zerwać z tradycją i zajął się dużo bardziej dochodowym zajęciem. Administrował tzw. dobra kameralne, czyli tereny wchodzące niegdyś w skład królewszczyzn, lub ziemie należące do Kościoła, które po zaborach przypadły bezpośrednio Austrii jako własność państwa. Nie wiadomo jednak nic więcej o tej postaci. Z pewnością jednak praca ta, przynosiła mu niezły zarobek. Tylko garstkę osób stać go było wówczas, by posłać swoje dzieci na Uniwersytet. Józefowi Kubali to się jednak udało, jego syn, a tym samym bohater pierwszej części mojego artykułu, Ludwik Kubala (na potrzeby artykułu nazwany seniorem) został studentem Uniwersytetu Lwowskiego.

Kariera zarządcy na Ziemi Limanowskiej

Ludwik Kubala po ukończeniu wydziału prawniczego, obrał karierę urzędnika. Nic to dziwnego, wówczas praca na stanowisku administracyjnym była traktowana prestiżowo. Jako justycjariusz trafił on do Limanowej, gdzie pracował najpierw, jako urzędnik. Jakiś czas później, podobnie jak ojciec, został zarządcą dóbr, tyle że prywatnych należących do Maksymiliana Marszałkowicza w Kamienicy. Nie chciał jednak całe życie pracować na rzecz innych, dlatego w 1838 roku z zaoszczędzonych pieniędzy zakupił majątek w cyrkule sądeckim (należały do niego wsie Łukowica, Jastrzębie, Młyńczyska, Roztoka i Zawada). Na swoją siedzibę wybrał natomiast dwór w Łukowicy zwany najpierw „Łapczyńskim”, a następnie „Kubalówką”. Osiadł tam wraz ze swoją żoną Wilhelminą z domu Piasecką.