Ani kropli alkoholu. O przyjacielu, który łagodzi smutki człowieka

Gabriela Bogaczyk

Całe życie uważałem, że jeśli nie śpię w parku, nie przewracam się podczas powrotów do domu, zawsze pamiętam o zakręceniu wody i gazu, to nie jest ze mną źle. To był błąd.

Grzegorz mówi o sobie, że jest starym heavy-metalowcem. Był na pierwszym koncercie Metalliki w Polsce w 1987 roku. Właśnie kupił sobie kowbojki, o których marzył od dawna. Dzisiaj ma 48 lat. Pierwszego stycznia miną trzy lata, odkąd nie pije. - Trochę się tego boję, bo ostatnio wytrzymałem bez alkoholu właśnie tyle - przyznaje mężczyzna.

Zaczął pić, aby dodać sobie odwagi, był przed dwudziestką, trochę wstydził się dziewczyn. Przyznaje, że nie potrafił się przełamać i do nich zagadać. - Po alkoholu był luzik. Poczułem się śmiały. Robiłem się taką duszą towarzystwa - wspomina Grzegorz.

W kolejnych latach było już tyle alkoholu na imprezach, że rano nie pamiętał, co się działo. Potem zapijał już problemy. - Jak coś nie wychodziło, żeby się uspokoić - opowiada.